ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ, ΑΓΡΙΝΙΟ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

     Οι δυνάμεις της αντίδρασης – ΠΑΣΟΚ, ΝΔ καθώς και τα ακροδεξιά τους δεκανίκια, παρακρατικά ή μη – συστρατεύονται σε ένα ενιαίο μέτωπο επίθεσης και με ιδεολόγημα την ‘’ασφάλεια’’ επιχειρούν να ανακτήσουν το χαμένο κοινωνικά γι αυτούς έδαφος που απελευθερώθηκε από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Εμπνέονται από ναζιστικούς όρους ‘’μηδενική ανοχή’’, ‘’στρατόπεδα συγκέντρωσης’’, ‘’πογκρόμ’’ και σχεδιάζουν το μέλλον όλων μας με συνθήκες ‘’επταετίας’’.

Το κυνήγι μαγισσών μετά το Δεκέμβρη αρχικά στοχοποίησε τους μετανάστες, που αναμφισβήτητα είχαν το δικό τους κομμάτι μέσα στη γενικευμένη άρνηση των εξεγερμένων δρόμων. Ως το πλέον εξαθλιωμένο κομμάτι της κοινωνίας, οι μετανάστες, δε θα μπορούσε να μη βγουν στο δρόμο και να αισθανθούν και δικό τους τον πόλεμο εναντία στον καπιταλιστικό – εξουσιαστικό κόσμο. Μετά την εκκένωση του εφετείου στην Αθήνα, του προσφυγικού καταυλισμού στην Πάτρα και τον εμπρησμό του, εκατοντάδες άνθρωποι, δέσμιοι του κρατικού ολοκληρωτισμού, μεταφέρονταν για μήνες σε κρατητήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια. Παράλληλα, οι φασιστικές εφεδρείες των σωμάτων ασφαλείας, χέρι-χέρι με μπάτσους, πέρα από τις επιθέσεις σε μετανάστες εξαπολύουν πλήθος επιδρομές με στόχους κυρίως καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Με αποκορύφωμα, την επίθεση με βόμβες μολότοφ στην κατάληψη βίλα Αμαλίας μετά από φασιστοσύναξη στον άγιο Παντελεήμονα, όπου είχε παραβρεθεί και μιλήσει μίση ώρα πριν την επίθεση ο (τότε) υπ. Δημ. Τάξης Μαρκογιαννάκης.

Κι ενώ αυτός ο ασίγαστος και ύπουλος πόλεμος από τη μεριά των καθαρμάτων του κράτους και του παρακράτους δε σταμάτησε ποτέ, όσο και αν μένει στην αφάνεια και στα ψιλά των εφημερίδων, αλλάζουν για μια ακόμα φόρα οι διαχειριστές της εξουσίας. Πλέον όλος ο συφερτός των ακροδεξιών ασπόνδυλων βάσει της νέας κατασταλτικής στρατηγικής φεύγει από την πρώτη γραμμή του ¨αγώνα¨ και οι δρόμοι στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις κατακλύζονται από μπάτσους. Πογκρόμ και προσαγωγές, αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στα Εξάρχεια και η τρομοκρατία ξεδιπλώνεται συνεχώς εν όψει Δεκέμβρη.

Ο θάνατος του πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ μετά από τα βασανιστήρια που υπέστη σε αστυνομικό τμήμα και οι δυναμικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν είχαν σαν αποτέλεσμα συλλήψεις και μεγάλο ξέσπασμα κινήσεων αλληλεγγύης με καταλήψεις σχολών και άλλων δημόσιων κτιρίων, που έκαναν το νυν υπουργό προστασίας του πολίτη (και την κατασταλτική στρατηγική) να αναδιπλωθεί και να δηλώσει την κατάργηση του κουκουλονόμου και οδήγησε στην απελευθέρωση των συλληφθέντων.

17 Νοεμβρίου και το κράτος εντείνει την επίθεση του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες με αποκλεισμούς σχολών, τυχαίες προσαγωγές, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις στο σωρό, παρόλα αυτά δυναμική ήταν η πορεία για το πολυτεχνείο και με πάρα πολύ κόσμο. Στο Αγρίνιο από την ίδια περίπου περίοδο σημαντική (για τα δεδομένα της πόλης) αστυνομική δύναμη, βολτάρει τις βραδινές και νυχτερινές ώρες σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα τη δυσφορία αρκετού κόσμου και την κατάρρευση των αυταπατών, που φαντασιώνονταν δημοκρατία, ελευθέρια, για τη χούντα που τέλειωσε το ΄73 και λοιπά ηχηρά. Ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και καταστολής, του αντικοινωνικού μηχανισμού που ονομάζουμε κράτος, στη μεταπολίτευση, δεν κατάφερε να δικαιώσει τον αγώνα του πολυτεχνείου παρά να προσφέρει λίγα ψίχουλα και μια επίπλαστη εικόνα ευδαιμονίας στη διαρκώς εντονότερη εξαθλίωση στην οποία υπόκεινται μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.

Ένας νέος και ιδιότυπος ολοκληρωτισμός έχει επιβληθεί. Οικονομική ανέχεια για τους πολλούς και τεράστια προνόμια για τους λίγους… Δισεκατομμύρια μοιράζονται σε τράπεζες, εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε βουλευτές και  σε  κομματικούς αξιωματούχους, ενώ ανεργία και φτώχια αναλογούν στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. 22% του ελληνικού λαού ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας. Μία μικρή ομάδα από πολιτικούς (βουλευτές, δήμαρχοι/νομάρχες, υπουργοί κλπ), επιχειρηματίες, τραπεζικούς και κομματικούς υπαλλήλους λυμαίνονται όλο τον δημόσιο πλούτο.

Ζητούμενο, για το κράτος, ήταν ανέκαθεν η κοινωνική πειθαρχεία. Παλιά έφταιγαν οι κομουνιστές, σήμερα οι αναρχικοί. Η τάξη και η ασφάλεια ήταν και είναι η κινητήρια δύναμη των τανκ ή των σύγχρονων ταγμάτων  ασφαλείας.   Για τη διατήρηση της στραγγαλίζουν όλο τον κοινωνικό χώρο, φακελώνουν πολίτες, ασκούν κτηνώδη βία σε διαδηλωτές, σε εργαζόμενους, σε πρόσφυγες, σε νεολαίους…   Την σύνθλιψη των συνειδήσεων  έχουν αναλάβει τα, ελεγχόμενα από το κεφάλαιο Μ.Μ.Ε.  Ο έλεγχος από πρεσβείες άλλων χωρών συνήθεια που επιμένει… Πολιτικοί όπως ο Πάγκαλος, Παπανδρέου (ο εγγονός πλέον), Χρυσοχοΐδης κλπ, φιγουράρουν είτε με τα αιματοβαμμένα αμερικάνικα παράσημα στο πέτο είτε ως κύριοι υπάλληλοι/συνομιλητές των υπερατλαντικών δολοφόνων.

Είναι οι ίδιοι που τα τελευταία 30 χρόνια διέλυσαν κάθε κοινωνική πρόνοια, έκαναν πλιάτσικο στα ασφαλιστικά ταμεία και συνολικά στο δημόσιο πλούτο, κατάργησαν τα δικαιώματα των εργαζομένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ρήμαξαν τους αγρότες και την παιδεία, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν δάση, βουνά, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες και έστησαν ένα πλέγμα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας από μεγαλοεπιχειρηματίες, δικαστές, πολιτικούς και αστυνομικούς για να καλύπτουν κάθε έγκλημά τους. Ένας ολόκληρος υπόκοσμος από θεσμικούς παράγοντες που στήθηκε από τα κόμματα εξουσίας και τους ελεγχόμενους από αυτούς θεσμούς/μηχανισμούς (αστυνομία, δικαιοσύνη) που λεηλάτησαν τα πάντα.

Προωθούν τη ρατσιστική – φασιστική πανούκλα μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Αναβαθμίζουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους και τα συστήματα ελέγχου και παρακολούθησης όλης της κοινωνίας. Διώκουν και φυλακίζουν αγωνιστές… Δημιουργούν ένα κοινό μέτωπο αντίδρασης εναντίον όλων μας. Σήμερα επιτίθενται στους αναρχικούς, στοχεύουν όλους όσους αγωνίζονται, ο φασισμός είναι εδώ και έχει πρόσωπο…  το δικό τους πρόσωπο.

Η δημοκρατία στο τέλμα της φασιστικής – ολοκληρωτικής της πρακτικής χτυπιέται λυσσαλέα από τον κόσμο της ελευθέριας, που ασίγαστα υποσκάπτει τα σαθρά θεμέλια του όλου (οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού) συστήματος και ανοίγει περάσματα προς την ελευθερία, απελευθερώνοντας χώρους και δημιουργώντας χρόνους αντιεξουσίας.

Για την εξουσία προβάλει ως επιτακτική ανάγκη η καταστολή των χώρων αντίστασης μέσα στην κοινωνία, γι αυτό πέφτουν οι δημοκρατικές μάσκες και παρατάνε τα φιλελεύθερα προσχήματα. Στις 5 Δεκεμβρίου 2009 ο στρατός κατοχής της δημοκρατίας εισβάλει στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ρεσάλτο, στο Κερατσίνι, προχώρα στην εκκένωση του και στη σύλληψη όλων των παραβρισκόμενων. Αμέσως μετά συγκροτείται αυθόρμητη πορεία από περίπου 70 αλληλέγγυους που περνά έξω από το στέκι και καταλήγει στο δημαρχείο Κερατσινίου όπου και το καταλαμβάνει, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, απαιτώντας την απελευθέρωση τους. Η κατάληψη δέχεται επίθεση από σημαντική αστυνομική δύναμη, εκκενώνεται και όλοι οι σύντροφοι προσάγονται στη ΓΑΔΑ.

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ξεκάθαρη και απροκάλυπτη επίθεση του κόσμου της εξουσίας στον κόσμο της ελευθερίας. Μα πρέπει να γνωρίζουν, οι εχθροί της ελευθερίας, πως το Κερατσίνι, είναι απλά ένας ακόμη τόπος που διεξάγεται ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος, όπως και κάθε άλλη γειτονία της Αθήνας, κάθε πόλη της επικράτειας. Ο κόσμος της ελευθερίας είναι παντού, είμαστε κομμάτι της κοινωνίας βαθιά συνδεδεμένο μαζί της, στις γειτονιές μας, στις πόλεις μας, στους χώρους εργασίας, σε μια σειρά από ελεύθερους – αυτοδιαχειριζόμενους χώρους σε κάθε γωνιά της χώρας.

Για μια ακόμα φορά αποδεδείχθηκε περίτρανα πως η λύσσα, η μανία και η εκδικητικότητα της εξουσίας σκοντάφτει πάνω στην αγωνία της να τσακίσει κάθε φωνή ενάντιά της. Τα γεγονότα στο Κερατσίνι, η αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας και η γενικότερη προκλητική στάση της αστυνομίας σε όλη την επικράτεια, η εισβολή, στο ίδιο μοτίβο, στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο, στα Γιάννενα και οι τραμπουκισμοί των τσογλανιών των ματ σε 20 συντρόφους που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο χώρο, στις 6 Δεκέμβρη καθώς και η εγκληματική ενέργεια ενός μπάτσου – ¨Κοτζαμάνη¨   που θέλησε να περάσει πάνω από διαδηλώτρια με τη μηχανή του, σε διαδήλωση στην Αθήνα, γέμισαν με οργή πλήθος κόσμου και μόνο συσπειρωτικά λειτούργησαν για τα καλέσματα σε κινητοποιήσεις τις επόμενες μέρες. Έτσι και στο Αγρίνιο, οι θρασύδειλοι της αστυνομίας, που ήταν προκλητικοί όλο το προηγούμενο διάστημα, δυναμίτισαν περισσότερο το ήδη φορτισμένο κλίμα με αποτέλεσμα εκτεταμένες συγκρούσεις με τα ματ σε αυθόρμητη πορεία μετά τη λήξη προγραμματισμένης συγκέντρωσης, στις 6 Δεκέμβρη. Συγκρούσεις στις οποίες παρατηρήθηκε ο ζήλος των μπάτσων προκείμενου να υπάρξουν σημαντικές υλικές ζημιές σε μικροϊδιοκτησίες, μιας και όταν δεν οπισθοχωρούσαν, στέκονταν μπροστά σε βιτρίνες και αυτοκίνητα, ακόμα εκτόξευαν πέτρες προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι μηνύσεις που κατατεθήκαν για τις συγκρούσεις την Κυριακή αφορούν μόνο την αστυνομία, καταδεικνύοντας έτσι πως όλοι ξέρουν ποιος είναι πραγματικά ο υπεύθυνος.

Όσο βαθαίνουν οι κοινωνικές ανισότητες τόσο οι άνθρωποι θα ψάχνουν μέσα από μια διαδρομή αγώνα τις συνθήκες εκείνες που είναι απαραίτητες για την ελευθέρια και θα ανακαλύπτουν και τις ανάλογες άμεσες δράσεις για να τις κατακτήσουν.

Σε αυτό το οριακό σημείο, όπου τη συκοφαντία διαδέχεται η στυγνή καταστολή, οι κοινωνικοί αγώνες είναι η άμυνά μας απέναντι στο ολοκληρωτικό καθεστώς της δημοκρατίας. Είναι τώρα η στιγμή που τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος θα ξανασκύψουν υποτακτικά το κεφάλι στους διαχειριστές της εξουσίας αφήνοντάς τους να αλωνίζουν, σαρώνοντας κοινωνικά κεκτημένα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Οι λόγοι για να απομακρυνθούμε από τη λέρα του θεσμικού συνδικαλισμού, των κρατικών και θεσμικών φορέων, να εναντιωθούμε σε κάθε αντικοινωνικό θεσμό της δημοκρατίας προβάλουν μέσα από την αναγκαιότητα να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα της εποχής, που είναι το τέλμα κάθε συστήματος εξουσιαστικών δομών και λειτουργιών.

Σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αυτά τα φαινόμενα θα πολλαπλασιάζονται και θα συνδέονται, πράγμα που αποτελεί το μέγιστο φόβο του κάθε προνομιούχου του παγκόσμιου καθεστώτος. Αυτή η διαπίστωση είναι που επιτάσσει για την εξουσία τη στυγνή καταστολή κάθε κοιτίδας αντίστασης προκείμενου να προλάβει τα γεγονότα. Μα οι αντιστάσεις και η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας η διάχυτη εξεγερτική νοοτροπία που χτίζεται σε απελευθερωμένους χώρους που ξεφύτρωσαν παντού μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη καταδεικνύουν πως τέτοιες εκρήξεις ενθουσιασμού και δημιουργικότητας είναι οι πρώτες σταγόνες βροχής πριν την καταιγίδα. Κεφάλαιο και κράτος είναι ήδη εικόνα του παλιού κόσμου που αργοσβήνει και που θα τον βοηθήσουμε να πεθάνει.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ – ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ: ΤΡΙΤΗ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ώρα 6.00μμ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ: ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009 ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ώρα 8.00μμ

συνέλευση αναρχικών/ αντιεξουσιαστών/ αλληλέγγυων Αγρινίου